Ciepliński Łukasz

Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do Korpusu Kadetów w Rawiczu, w latach 1934-1936 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Po wybuchu II wojny światowej dowodził kampanią przeciwpancerną w wojnie obronnej. Za zasługi w walce został odznaczony Orderem Virtuti Militari i awansowany do stopnia porucznika. Po kapitulacji przedostaje się do Budapesztu, podczas powrotu do Polski w styczniu 1940 aresztowany i osadzony w Sanoku, skąd ucieka w maju. Włączył się do konspiracji na Rzeszowszczyźnie, został komendantem podokręgu Rzeszowskiego Organizacji Orła Białego. Przyczynił się do stworzenia doskonałych struktur wywiadu i kontrwywiadu. Jego podwładni zlikwidowali ponad 300 konfidentów Gestapo i kolaborantów, przechwycili pociski V-1, V-2, wykryli tajną kwaterę Hitlera w tunelu kolejowym pod wsią Wiśniowa. Po udziale w wyzwalaniu Rzeszowa (akcja Burza) 2 sierpnia 1944, wobec zagrożenia ze strony Sowietów, pozostaje w konspiracji. W styczniu 1945 został przeniesiony do sztabu Okręgu Krakowskiego AK. Współorganizował organizacjię „NIE”, został jej inspektorem rejonowym, potem szefem sztabu Okręgu, najpierw w „NIE”, a potem w Delegaturze Sił Zbrojnch na Kraj. Następnie związał się ze Zrzeszeniem Wolność i Niezawisłość. We wrześniu 1945 został prezesem Okręgu Krakowskiego WiN, w grudniu 1945 komendantem Obszaru Południowego, w styczniu 1947 tworzył IV Zarząd Główny WiN. Rozwijał głównie działalność wywiadowczą i propagandową organizacji. 28 listopada 1947 zostaje aresztowany przez UB. Podczas więzienia szczególnie okrutnie katowany. Pod fałszywymi zarzutami skazany na pięciokrotną karę śmierci i 30 lat więzienia. Już z celi śmierci udaje mu się napisać i przekazać kilkadziesiąt grypsów do żony i syna. Zamordowany został 1 marca 1951 roku wraz z 6 innymi członkami IV Komendy Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Rocznica tej zbrodni została ustanowiona Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”.