Borowiec Władysław

Z wykształcenia księgowy. Po skończeniu podchorążówki ze stopniem plut. pchor. został przydzielony do 17. DP w Gnieźnie, ale zwolniony z czynnej służby wojskowej ze względu na wadę serca. We wrześniu 1939 ochotniczo zgłosił się do wojska, w Warszawie bronił Szosy Radzymińskiej, walczył na wschodzie. Od początku okupacji aktywnie uczestniczył w antyniemieckiej konspiracji, był żołnierzem Armii Krajowej. Znał pięć języków. Po wojnie został zatrudniony w Biurze Rewindykacji i Odszkodowań Wojennych w Berlinie, gdzie nawiązał kontakt z brytyjskim wywiadem przyjmując  pseudonim „Schmidt”. Walczył z komunistycznym terrorem przeciwstawiając się sowietyzacji Polski. Był organizatorem i dowódcą siatki wywiadowczej działającej na terenie kraju, której działalność polegała na zbieraniu informacji na temat życia gospodarczego, ekonomicznego, politycznego i społecznego. Materiały informacyjne przemycał przez granice w szczotce do ubrań, a do Polski przewoził instrukcje wywiadowcze.
W listopadzie 1947 roku Władysław Borowiec został zatrzymany w Poznaniu pod zarzutem szpiegostwa i osadzony w więzieniu, a potem przewieziony do więzienia w Warszawie przy ul. Rakowieckiej, gdzie przebywał 9 miesięcy i przechodził okrutne śledztwo prowadzone przez funkcjonariuszy UB. 
Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie skazano go 4 sierpnia 1948 roku na karę śmierci. We wrześniu 1948 roku Najwyższy Sąd Wojskowy utrzymał wyrok w mocy, a Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. 
Władysław Borowiec został zamordowany „metodą katyńską” 25 września 1948 w więzieniu mokotowskim w Warszawie strzałem w tył głowy – miał 32 lata, osierocił 7-letnią córeczkę.
Wiosną roku 2013 został odnaleziony podczas prac poszukiwawczych prowadzonych przez zespół prof. Szwagrzyka na kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie. Obecnie trumna z jego szczątkami spoczywa w Panteonie-Mauzoleum Wyklętych-Niezłomnych.