Adamski Bonifacy

Przedwojenny oficer. Po klęsce wojny obronnej, w listopadzie 1939 r. przedostał się poprzez Węgry do Francji. Przebył cały szlak bojowy i wraz z 2 Dywizją Piechoty został internowany w Szwajcarii. Na czele 18 osobowej grupy uciekł przedostając się do Wojska Polskiego we Włoszech. W grudniu 1947 wrócił do Polski, do rodzinnego Strzałkowa.

Wraz z por. Aleksandrem Błażejowskim, co ciekawe, czynnym oficerem Wojska Polskiego służącym w KBW, podjęli na terenie strzałkowskim konspiracyjną działalność antykomunistyczną. Gdy w nocy z 26 na 27 października na budynku Urzędu Gminy, posterunku MO oraz piekarni Kazimierza Urbaniaka w Strzałkowie rozlepione zostały antyrządowe ulotki wzywające mieszkańców do trwania w oporze i bojkotowania nowej władzy narzuconej przez ZSRR, podejrzenie padło na obydwu wojskowych jako organizatorów konspiracji. 29 października 1948 zostali obydwaj śmiertelnie postrzeleni przez funkcjonariuszy MO i ORMO. Odbyło się to publicznie na ulicy Strzałkowa. Po tym akcie PUBP z jednej strony rozpoczął akcję tuszowania sprawy, z drugiej rozpoczęły się aresztowania i przesłuchania. W pierwszym rzędzie aresztowano Stefana Adamskiego, brata Bonifacego, oraz Elonorę Błażejowską, żonę Aleksandra. Stefan Adamski, zwolniony po półrocznym okrutnym śledztwie, wkrótce zmarł w wyniku doznanych obrażeń w PUBP we Wrześni. Osierocił trójkę dzieci. Podobny los spotkał żonę por. Błażejowskiego. Choć sama przeżyła, aresztowana prawdopodobnie w stanie ciąży straciła dziecko.